Özgeçmiş :
Tıp hekimi. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi ve Psikoterapisi Profesörü. Çocuklar, ergenler ve yetişkinler için psikanalist ve eğitim analisti (DPV/IPA), Psikosomatik Tıp Uzmanı. Tıp, sanat tarihi ve ampirik kültür bilimi alanlarında çalışmalar yapmıştır. Kinderanalyse (Çocuk analizi) adlı bilimsel derginin eş-editörüdür. Çocuk psikoterapisi, adli çocuk psikiyatrisi, ağır somatik bozukluğu olan çocukların duygusal adaptasyonu, erken başlangıçlı psikoz üzerine çok sayıda yayın yapmıştır. Aralarında “Bilinçdışını oynamak. Winnicott’un Squiggle tekniği kullanılarak çocuklarla psikanalitik görüşmeler” (Londra: Karnac 2007), adlı eserin de bulunduğu çok sayıda İngilizce makale yazmıştır. Aralarında (Samy Teicher ile birlikte) çeşitli kitapların editörüdür: Çocuk Analizinde Rüyalar ve Fanteziler. (Londra: Karnac 2015). Nordwürttemberg Tıp Birliği Psikodinamik Psikoterapi profesyonel eğitim müfredatının ve Güney-Batı-Alman Adli Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi profesyonel eğitim müfredatının direktörüdür. Uluslararası Adli Psikoterapi Derneği 2007-2009 Başkanıdır.
Çocuk Gelişiminde Yanılsamalar Paradoksu.
Kökler ve Kanatlar, Yıkım ve Feci Değişim.
Bir yandan yanılsamalar çocuk gelişimi için gereklidir, ancak diğer yandan gelişimi mümkün kılmak için bunların yok edilmesi de gerekir. Ders ilk olarak Balint ve Winnicott’un düşüncelerine dayanarak çocuk gelişimindeki bu yanılsama oluşumu, yanılsamaların yok edilmesi ve yeni yanılsamaların kurulması diyalektiğinin izini sürmektedir. Çocuklar ve ergenler ayrışma gelişimini yanılsamalar yardımıyla şekillendirirler. Üç vaka örneğine dayanarak, çocukların fantezilerinin ve bunların aktarımının, yanılsamaların karmaşık bir şekilde ele alınması açısından nasıl anlaşılabileceğini ve tedavi için nasıl yararlı hale getirilebileceğini gösteriyorum. Bir erkek çocukta, yanılsamalar geliştirmede bir yetersizlik vardı ve bu, düşünme ve sembolleştirme süreçlerinin tahrip olmasıyla sonuçlandı. Sekiz yaşındaki bir kız çocuğunda ise yanılsamalar o kadar cinsel yüklüydü ki iç ve dış gerçeklik arasında arabuluculuk yapmak için “değerli bir dinlenme yeri” olarak hizmet etmek yerine uyarılmayı artırıyordu. Başka bir hastada, öncelikle yıkıcılığın ve bununla ilişkili yanılsamaların anlamlılığını kabul etmek gerekiyordu. Benim için bu bağlamda “kök salmak”, erken yanılsamalara güvenli bir iç erişim sağlamak ya da kurmak anlamına geliyor. Bu, çocukluk ve ergenlik dönemindeki ağır patolojilerde ve dolayısıyla özellikle de “negatif kapasite” (Bion) becerisi bozulur. Bu arka planda, çocuklarla yapılan analitik çalışmanın görevi, hastalarımızın yanılsamaları eğlenceli bir şekilde kullanma becerilerini desteklemektir.