Bu webinarda Steven H. Cooper’dan Fairbairn’in kuramındaki içselleştirilmiş kötü nesnelere olan bağımlılığın teorik anlamını, analiz sürecinde umutsuzca içsel kötü nesnenin aranması ve analist ile analizan arasında tekrar yaşantılandırılmasının nasıl değişimin çekirdeğini oluşturduğunu dinleyeceğiz.
“Gamdan Yasa”
Steven H. COOPER
Tam Gün Konferans ve Vaka Çalışması
22 Mart 2020 Pazar
Saat: 10:00 – 16:30
Amerikan Hastanesi, Nişantaşı-İstanbul
Psikanaliz çalışmasında en sık karşılaşılan sorunlardan biri, içselleştirilmiş “kötü” nesnelerin üzerimizdeki güçlü etkisidir. Bu içselleştirmeler, erken nesne deneyimlerine uyumumuz açısından önemlidir ve bu nesnelere olan derin bağlılığımız onları psikanaliz çalışmasına karşı dirençli kılar. Fairbairn, uyumumuzu korumak için iyiden ziyade kötü nesneleri içselleştirdiğimizi defalarca vurgulamıştır. Onun kötü nesnelerin içselleştirilmesini ve kötü nesnenin sonraki direncini etraflıca sorgulaması, psikanaliz kuramı ve tekniği tarihinde değeri bilinmeyen ve nispeten kuramlaşmayan bir gelişme olmuştur. Steven Cooper konuşmasında hastanın içselleştirilmiş nesnelerini “serbest bırakması” sürecinde terapötik edimin bazı unsurlarını ele alarak bu konuyu daha derinlemesine işleyecektir.
Ogden, Fairbairn’in içselleştirilmiş kötü nesnelerin serbest bırakılmasını sağlama açısından aktarım unsurlarını derinlemesine çalışmanın yanı sıra analistle olan “gerçek” ilişkiye verdiği değeri ele alarak analistin hastanın kötü nesneyi serbest bırakma sürecine katılımını vurgulamıştır. Cooper Ogden’ın izinden giderek analistle olan ilişkinin öğeleri ile “yeni” bir kötü nesneyi oluşturan analistin çalışmasına ve sınırlılıklarına odaklanmaktadır. Analistin, hastanın içselleşmiş kötü nesnesi ile olan ilişkisini deneyimlenmesi ve kabul etmesini önemlidir. Analistin kötü iç nesneyi deneyimlemesinin hasta tarafından da yaşantılanması, hastanın analiz sürecinde doyurmayan/kötü nesne ilişkisinin serbest bırakılmasına yol açan yoğun bir dip akıntıya yol açar. Bu dip akıntının içinde analist, hastanın içselleştirilmiş olan doyurmayan/kötü nesnelerinin gerçeğinin dışında da bir dış gerçeklik sistemi olduğunu kabul etmesine yardım etmeyi dener. Bu süreç, analitik çalışma ilerledikçe eski ile yeni deneyim arasında oluşan dinamik bir etkileşim anlamında “yeni kötü nesne” olarak adlandırılmaktadır.’
Bu sunumda Steven H. Cooper’dan Fairbairn’in kuramındaki içselleştirilmiş kötü nesnelere olan bağımlılığın teorik anlamını, ve analiz sürecinde umutsuzca içsel kötü nesnenin aranması ve analist ile analizan arasında tekrar yaşantılandırılmasının nasıl değişimin çekirdeğini oluşturduğunu dinleyeceğiz.
PROGRAM
10:00-11:00 Konferans:‘Gamdan Yasa’
Moderatör: Sibel Mercan
11:00-11:30 Kahve Arası
11:30-12:30 Tartışma
12:30-14:00 Öğle Arası
14:00-16:30 Vaka Sunumu ve Tartışma
Vaka sunan: Derya Kulu
WILLIAM RONALD DODDS FAIRBAIRN (1889-1964)
Edinburgh Üniversitesinde İlahiyat ve Helenistik alanlarında eğitim görmüştür. Birinci Dünya Savaşına asker olarak katılmış ve savaşın askerler üzerindeki travma yaratıcı etkisini gözlemlemiş, bu konuda çalışmak arzusuyla önce tıp sonra da psikiyatri eğitimine başlamıştır. Nesne ilişkileri terimini bugün kullandığımız anlamda ilk ortaya koyan kuramcıdır. Yalnızca psikanaliz üzerine değil, sanat, eğitim, din, politika ve sosyal konularda da etkili ve yaratıcı yazılar kaleme almıştır. Çalışmaları psikanalizin uygulaması üzerinde geniş bir etkiye sahip olduğu kadar, travma, çoklu kişilik bozukluğu (dissosiyatif kimlik bozukluğu), bebek gelişimi, evlilik, aile, gruplar, enstitüler üzerinde de birçok anlayışın gelişmesine öncülük etmiştir.
Eğitim ve askerlik için mecburi ayrılmaların dışında hayatını en yakın meslektaşından yüzlerce mil uzakta İskoçya’nın Edinburgh kentinde sürdürmüştür; psikanaliz camiasından bu kadar uzak kalışı onu kendine özgü bir yalnızlıkta düşünüp yazan bir psikanalist haline getirmiştir. Kişiliğin Şizoid Faktörleri (1940), Psikoz ve Nevrozların Gözden Geçirilmiş Psikopatolojisi (1941) , Kötü Nesnelerin Bastırılması ve Geri Dönüşü (1943) , Nesne İlişkileri Terimleriyle Endopsişik Yapının Değerlendirilmesi (1944) en önemli makaleleridir.
Kitapları orijinal isimleriyle; Fairbairn’s Psychoanalytic Studies of the Personality (1952), makalelerinin yer aldığı From Instinct to Self: Selected papers of W. R. D. Fairbairn, Vol. 1. Clinical and Theoretical Papers, Vol. 2. Applications and Early Contributions (1994)’dir.
STEVEN H. COOPER
Boston Psikanaliz Derneği ve Enstitüsünde Eğitim ve Süpervizyon Analistidir. Harvard Tıp Fakültesi bünyesindeki Cambridge Sağlık Birliği Psikiyatri Bölümünde yarı zamanlı Psikoloji Doçentidir. 2007- 2012 yılları arasında baş editörlüğünü yaptığı Psikanaliz Diyalogları’nın Onursal Baş Editörüdür. Halen Uluslararası Psikanaliz Dergisi, Çağdaş Psikanaliz ve Psikanaliz Diyalogları dergilerinin yayın kurullarında yer almaktadır.
Dr. Cooper psikanaliz alanında birçok makalenin yanı sıra üç kitap yazmıştır. İlk kitabı “Objects of Hope: Exploring Possibility and Limit in Psychoanalysis” 2000 yılında Analytic Press tarafından yayınlanmıştır. İkinci kitabı “A Disturbance in the Field: Essays in Transference-Countertransference” 2010’da Routledge Press’ten çıkmıştır. Üçüncü kitabı olan “The Melancholic Errand of Psychoanalysis: Exploring the Analyst’s Relationship to the Depressive Position” ise 2016 yılında yine Routledge Press tarafından basılmıştır ve şimdilerde İtalyancaya çevrilmektedir. Boston’daki yerel Ulusal Halk Radyosunda film yorumcusudur.
